Miloš Raonić profesionalni je kanadski teniser crnogorskog porekla. Rođen je u Titogradu, u Crnoj Gori, 27. decembra 1990. godine. Crna Gora tada je bila deo Jugoslavije. Kada još nije napunio 4 godine, 1994. godine, njegova porodica je rešila da odseli u Kanadu. Razlog selidbe bili su tadašnji politički nemiri, a porodica Raonić poželela je da potraži sreću u Kanadi.
Najbolji je kanadski teniser otkako je počeo da se vodi ATP renking, a trenuto je 7. igrač sveta te takođe i najbolje plasirani kanađanin na ATP listi.
Miloš tečno govori dva jezika, srpski i engleski jezik. Roditelji su mu oboje inženjeri. Otac Dušan doktorirao je elektrotehniku, a majka Vesna je magistrirala mehaničko i računalsko inženjestvo. Raonić je najmlađi od troje dece. Sestra Jelena magistrirala je finansije i međunarodnu trgovinu, a od Miloša je starija jedanaest godina, dok brat Momir ima diplomu iz informatike i stariji je od Miloša devet godina. Njegov stric poznati je političar u Crnoj Gori, a jedno vreme bio je i zamenik premijera.
Raonić se tenisom počeo da bavi već sa tri godine te je specijalizovao dvoručni bekend u tenisu. U tenis ga je verovatno povukao otac koji je u to vreme iznajmljivao teniske topove. Miloš je trenirao rano ujutru ili kasno naveče zbog nižih cena pa je tako imao vrlo netipične termine za treniranje.
Kandaski nacionalni tenski centar bio je otvoren 2007. godine, a Miloš je bio jedan od prvih igrača koji su mu se pridružili. Njegova omiljena podloga u tenisu je ona tvrda, a ubitačno udarci su mu smeš (udarac iznad glave) i jaki servis.
Miloš Raonić u slobodno vreme voli da gleda filmove i da razgovara sa svojom porodicom putem Skajpa. Od ostalih sportova, voli da prati nogomet i košarku. Omiljeni fudbalski tim mu je Real Madrid iz Španije, a od košarkaških ekipa voli Toronto Raptors.
Kao dečaku, dok je odrastao, uzor mu je bio Pit Sampras. Pratio je njegovu igru i snimao njegove mečeve na video kasete. Iako je nedavno izjavio da mu je cilj da uđe među 50 najboljih tenisera sveta, nije ni slutio da će to tako brzo da se ostvari i da postane čak 7. teniser na ATP listi.
Munjevitom brzinom dokazao je svoj talent. Redjao je uspeh za uspehom koji su govorili da se radi o velikom igraču.
2008. godine osvojio je prvi ITF turnir te je postao i prvi igrač Kanade ispod 18 godina. Iste godine je došao i do finala u dublu za juniore na velikom turniru Roland Garosu.
2009. godine osvojio je još dva ITF turnira, Kanade i Tajlanda.
U martu, 2010. godine prvi je puta igrao za Dejvis cup reprezentaciju Kanade igrajući protiv Kolumbije, a i prvi je put osvojio veliki ATP turnir, San Jose. U finalu je savladao Verdasca. Na kraju 2010. godine nalazio se na 37. mestu ATP liste.
Zaslužni za Raonićev veliki uspeh svakako su i njegovi treneri. Poznati hrvatski istaknuti teniser Ivan Ljubičić bio je Raonićev trener od julija 2013. do 2015. godine kada mu se Raonić zahvalio za saradnju. U njegovom timu nalaze se čak tri velikana tenisa koji su zaslužni za njegov uspeh, a to su Rikardo Pjati, Karlos Moja te od 2016. godine i veliki Džon Mekinro.
Najveći uspesi u dosadašnjoj karijeri su: tri Grend Slem polufinala, 2014. godine polufinale Wimbledona i 2016. godine polufinala Australian Opena i Wimbledona, tri ATP World Tour Masters 1000 finala i to 2013. godine Canadian Open, 2014. godine Paris Masters i 2016. godine Indian Wells Masters.
Njegov dosadašnji najupečatljiviji uspeh svakako je finale na velikom ATP turniru Wimbledona, u junu 2016. godine. Pobedio je Rodžera Federera u polufinalu te je igrao finale sa škotskim teniserom Endijem Marejem od kojeg je izgubio. Ovaj veliki uspeh doveo ga je do najboljeg dosadašnjeg plasmana, sedmog mesta na ATP listi. Vreme Miloša Raonića tek dolazi i od njega možemo da očekujemo još mnogo uspeha.
Autor: M.L.
Komentiraj